Rosyjska propaganda konsekwentnie manipuluje historią Powstania Warszawskiego, starając się zdjąć z ZSRR odpowiedzialność za brak pomocy walczącej Warszawie w sierpniu i wrześniu 1944 r. Narracje te fałszują kontekst strategiczny, umniejszają rolę Armii Krajowej oraz usprawiedliwiają bezczynność Armii Czerwonej, która w tym czasie stała na prawym brzegu Wisły.
Narracja: „Czerwonoarmiści nie mogli wkroczyć do Warszawy, bo Armia Krajowa nie zdobyła mostów na Wiśle”: Według propagandy rosyjskiej, brak mostów uniemożliwił Armii Czerwonej przerzucenie sił do centrum walk. W rzeczywistości radziecka ofensywa została celowo wstrzymana na rozkaz Stalina, a sowieckie dowództwo nie podjęło prób forsowania Wisły, mimo że dysponowało odpowiednimi środkami inżynieryjnymi.
Cel propagandowy: Zdjęcie odpowiedzialności z ZSRR za zaniechanie pomocy oraz przerzucenie winy na polskich powstańców.
Narracja: „Dowództwo Armii Czerwonej nic nie wiedziało o Powstaniu Warszawskim”: Przekaz ten sugeruje, że powstanie było dla Sowietów zaskoczeniem i dlatego nie zorganizowano wsparcia. W rzeczywistości ZSRR był doskonale poinformowany o przygotowaniach i wybuchu powstania, a radzieckie służby posiadały rozwiniętą sieć wywiadowczą w Warszawie.
Cel propagandowy: Usprawiedliwienie bierności ZSRR poprzez przedstawienie sytuacji jako nieplanowanej i niemożliwej do przewidzenia.
Narracja: „Rokossowski nie dysponował żadnymi siłami, które mógłby skierować na pomoc Warszawie”: Propaganda rosyjska podkreśla rzekomy brak sił w rejonie Warszawy, co miało uniemożliwić jakiekolwiek działania ofensywne. W rzeczywistości front radziecki posiadał znaczne siły, które mogły zostać użyte, lecz decyzje polityczne Stalina zablokowały ich wykorzystanie, a rozkaz zatrzymania ofensywy zapadł na najwyższym szczeblu.
Cel propagandowy: Zrzucenie odpowiedzialności na rzekome ograniczenia militarne, a nie na świadomą politykę ZSRR wyniszczenia Warszawy.
Narracja: „Awanturnictwo gen. Bora-Komorowskiego i jego motywacje polityczne determinowały osamotniony przebieg powstania”: W tej “wersji” wydarzeń winą za tragedię Warszawy obarcza się dowódcę AK, przedstawiając go jako politycznego awanturnika, który działał z pobudek antyrosyjskich. Podkreślanie jego służby w armii austro-węgierskiej podczas I wojny światowej ma budować obraz wroga Rosji.
Cel propagandowy: Dyskredytacja Armii Krajowej i legalnego rządu RP na uchodźstwie, przedstawienie powstania jako „samowolnej” akcji bez szans na powodzenie, mającej na celu zaszkodzenie ZSRR.
Rosyjskie narracje o Powstaniu Warszawskim stanowią element szerszej propagandy historycznej Kremla, której celem jest rehabilitacja wizerunku ZSRR oraz obniżenie znaczenia polskiego oporu wobec okupantów. Dezinformacja ta nie tylko fałszuje przyczyny klęski powstania, ale także próbuje zrelatywizować odpowiedzialność Stalina za tragedię Warszawy.