Բաժանումներ, մեկուսացում, կախվածություն – Հայաստանը Կրեմլի ինֆոսֆերայում

Komentarz analityczny: Hybrydowa wojna przeciwko demokracji rumuńskiej Niniejszy komentarz analityczny …

Delegitymizacja i dezinformacja w reakcji na głos Polski na forum ONZ

•

2025-09-26

•

Ataki reputacyjne rosyjskiej propagandy wymierzone w postrzeganie Polski. Wystąpienia prezydenta …

Polska i ONZ w rosyjskiej propagandzie

•

2025-09-24

•

Analiza narracji po wystąpieniu Polski na forum ONZ. Wystąpienie prezydenta …

„Desant NATO w Odessie i okupacja Mołdawii”. Służba Wywiadu Zagranicznego Rosji w operacji wpływu na wybory w Mołdawii

•

2025-09-23

•

Rosyjska propaganda w ostatnich tygodniach uderzyła w nowy ton, lecz …

„Zachodni” głos w służbie rosyjskiej propagandy: przypadek Warrena Thorntona w arabskiej infosferze

•

2025-09-22

•

W nocy z 9 na 10 września 2025 roku doszło …

Wybrane linie perswazyjne rosyjskiego aparatu propagandowego po incydencie naruszenia przestrzeni powietrznej Estonii przez myśliwce Federacji Rosyjskiej W ostatnich dniach Estonia poinformowała o poważnym naruszeniu swojej przestrzeni powietrznej przez trzy rosyjskie myśliwce MiG-31. Zdarzenie, które trwało kilkanaście minut i miało miejsce nad rejonem wyspy Vaindloo, wywołało zdecydowaną reakcję władz w Tallinnie i sojuszników z NATO. Estonia wezwała rosyjskiego dyplomatę i uruchomiła procedurę konsultacji w ramach artykułu 4 Traktatu Północnoatlantyckiego. NATO oceniło incydent jako niedopuszczalną prowokację. Rosja – zgodnie z przewidywaniami – odpowiedziała własnym zestawem narracji propagandowych, mających zarówno rozmyć odpowiedzialność, jak i uderzyć w wiarygodność Estonii i Zachodu. Zaprzeczanie i minimalizacja Pierwszym, powtarzającym się elementem rosyjskiego przekazu jest kategoryczne zaprzeczenie faktom. Moskwa utrzymuje, że żadne naruszenie nie miało miejsca, a lot odbywał się zgodnie z planem nad wodami neutralnymi. Ministerstwo Obrony Rosji powołuje się na „obiektywne środki nadzoru”, które miały potwierdzić, że samoloty nie zboczyły z kursu. W ten sposób Rosja stara się podważyć wiarygodność doniesień estońskich i stworzyć przestrzeń dla alternatywnej interpretacji wydarzeń. Lot rutynowy, Zachód histeryzuje Kolejną linią perswazji jest podkreślanie, że przelot miał charakter rutynowy i zgodny z prawem międzynarodowym. Rosyjskie media przekonują, że myśliwce miały włączone wszystkie systemy nawigacyjne, a ich obecność w rejonie Bałtyku nie miała nic wspólnego z prowokacją. W tym kontekście reakcja Estonii i NATO określana jest jako „histeryczna” i motywowana „rusofobicznymi fobiami”. Tego rodzaju narracja ma na celu zdyskredytowanie zachodnich instytucji i przedstawienie ich jako nadmiernie nerwowych i nieprofesjonalnych. Prowokacja informacyjna Rosja stara się również osadzić incydent w szerszym kontekście, sugerując, że cała sprawa to element prowokacji informacyjnej Zachodu. Według rosyjskich komentatorów i dyplomatów, Tallinn i sojusznicy z NATO wykorzystują rzekome naruszenie przestrzeni powietrznej jako pretekst do dalszej eskalacji i uzasadnienia zwiększonej obecności wojskowej na wschodniej flance. Tego typu narracja ma uwiarygodnić tezę, że to Zachód potrzebuje napięcia i pretekstu do militaryzacji regionu. Zachód eskaluje, Rosja zachowuje spokój W przekazie rosyjskim konsekwentnie powtarza się wątek kontrastu: Moskwa rzekomo zachowuje spokój i działa zgodnie z procedurami, podczas gdy NATO i Estonia eskalują konflikt. Kremlowska propaganda podkreśla, że rosyjskie myśliwce nie podejmowały agresywnych działań i nie stwarzały realnego zagrożenia. Ten zabieg ma służyć budowaniu obrazu Rosji jako państwa stabilnego i odpowiedzialnego, przeciwstawionego „nerwowemu i awanturniczemu” Zachodowi. Powtarzanie schematu Nieprzypadkowo rosyjskie media zestawiają incydent z wcześniejszymi naruszeniami przestrzeni powietrznej w Polsce czy Rumunii. Przekaz konstruowany jest w taki sposób, aby pokazać, że Zachód od miesięcy stosuje ten sam schemat oskarżeń, tworząc narrację o „ciągłych rosyjskich prowokacjach”. Ma to osłabić powagę sprawy i wywołać wrażenie, że jest to kolejny odcinek tej samej propagandowej gry. Strach jako narzędzie polityczne Wreszcie rosyjskie komentarze sugerują, że nagłaśnianie incydentu służy Zachodowi przede wszystkim do straszenia własnych społeczeństw. Ma to uzasadniać zwiększone wydatki na obronność, dalsze utrzymywanie sankcji wobec Moskwy i mobilizowanie opinii publicznej przeciwko Rosji. Kreml buduje więc obraz sytuacji, w której to Zachód instrumentalnie wykorzystuje incydenty graniczne, aby wciągnąć własnych obywateli w spiralę strachu i napięcia. Wnioski Analiza reakcji rosyjskiej propagandy pokazuje, że Moskwa konsekwentnie stosuje znane linie perswazyjne: zaprzeczanie, minimalizację, atak na wiarygodność przeciwnika, oskarżanie o prowokację oraz przedstawianie siebie jako strony spokojnej i odpowiedzialnej. W szerszym wymiarze narracje te mają jeden cel – rozmyć odpowiedzialność Rosji, zaszczepić wątpliwości wśród odbiorców międzynarodowych i utrwalić wizerunek NATO jako agresora.

Rosyjska propaganda po incydencie naruszenia przestrzeni powietrznej Estonii

•

2025-09-21

•

Wybrane linie perswazyjne rosyjskiego aparatu propagandowego po incydencie naruszenia przestrzeni …

RT Arabic wykorzystuje anonimowe „polskie” głosy, by szerzyć antyukraińskie narracje Na początku września 2025 roku doszło do poważnego naruszenia polskiej przestrzeni powietrznej. Podczas rosyjskiego ataku na Ukrainę grupa dronów, zidentyfikowanych przez stronę polską jako rosyjskie, wleciała na terytorium Rzeczypospolitej. Zostały one zneutralizowane przez polskie siły obrony powietrznej we współpracy z NATO. Premier Donald Tusk oświadczył, że incydent miał charakter celowy, i wezwał obywateli, aby nie ulegali rosyjskiej dezinformacji. Odrzucił pojawiające się oskarżenia kierowane wobec Ukrainy, jednoznacznie wskazując, że odpowiedzialność ponosi Federacja Rosyjska. Wystąpienie to stanowiło element działań Polski zmierzających do utrzymania solidarności z Ukrainą oraz zapewnienia zarówno opinii publicznej, jak i sojuszników, że prowokacje Moskwy nie doprowadzą do podziałów. Reakcja rosyjska miała charakter defensywny i przewidywalny. Rzecznik Kremla Dmitrij Pieskow określił wypowiedź premiera jako „nic nowego”, zarzucając Warszawie i innym stolicom europejskim formułowanie bezpodstawnych oskarżeń. Rosyjskie Ministerstwo Obrony zaprzeczyło, jakoby atak był wymierzony w Polskę, wskazując, że nie planowano celów na jej terytorium. Argumentowano także, że zasięg użytych dronów nie przekracza 700 kilometrów, co miało sugerować przypadkowy charakter naruszenia. Z kolei Sztab Generalny Białorusi wysunął tezę, iż ukraińska wojna elektroniczna miała „wepchnąć” drony w białoruską przestrzeń powietrzną, co przedstawiano jako rzekomą prowokację Kijowa, a nie działania Moskwy. Takie komunikaty wpisywały się w skoordynowaną kampanię dezinformacyjną, której celem było rozmycie faktów i przerzucenie odpowiedzialności z Rosji na inne podmioty.

Drony i dezinformacja. “Anonimowe polskie głosy” w RT Arabic

•

2025-09-17

•

Na początku września 2025 roku doszło do poważnego naruszenia polskiej …

W ostatnich dniach prorosyjskie organizacje działające w Polsce intensywnie rozpowszechniają narracje dezinformacyjne dotyczące incydentu naruszenia polskiej przestrzeni powietrznej przez niezidentyfikowane obiekty typu dron. Zamiast wskazywać na odpowiedzialność Moskwy, przekazy te mają na celu rozmycie faktów, przerzucenie winy na inne podmioty i podważenie zaufania społecznego do instytucji państwowych. Ukraina jako „prowokator” Jedną z kluczowych narracji jest teza, że atak miał zostać przeprowadzony przez Ukrainę. Według rozpowszechnianych treści, był to rzekomy „odwet” Kijowa za odmowę wysłania polskich żołnierzy na front. Przekaz ten ma na celu skłócenie społeczeństwa polskiego z Ukraińcami oraz podsycanie nastrojów antyuchodźczych. „Zachód inscenizuje ataki” Innym elementem propagandy jest sugestia, że incydent został inscenizowany przez Zachód, aby „wciągnąć NATO do wojny”. Tego rodzaju narracja wpisuje się w szerszą linię rosyjskiej dezinformacji, której celem jest przedstawianie Polski i sojuszników jako marionetek Stanów Zjednoczonych oraz podważanie sensu członkostwa w Sojuszu Północnoatlantyckim. Rosja „wyłącznie reaktywna” Prorosyjskie źródła próbują również budować obraz Kremla jako państwa defensywnego, które „nie ma żadnych celów w Polsce”. Jest to klasyczna technika dezinformacyjna – poprzez negację sprawstwa Moskwa stara się odrzucić odpowiedzialność, a jednocześnie wykreować Ukrainę jako agresora. „Antyrosyjska prowokacja Zachodu” Część przekazów wskazuje wprost, że incydent miał być „antyrosyjską prowokacją” przeprowadzoną we współpracy z amerykańskimi i brytyjskimi służbami specjalnymi. Wzmacnia to narrację o „wiecznie spiskującym” Zachodzie, który rzekomo manipuluje opinią publiczną i wykorzystuje Polskę do własnych celów strategicznych. Zachodnie firmy zbrojeniowe jako „winne” Na koniec pojawia się narracja obarczająca odpowiedzialnością zachodnie koncerny zbrojeniowe. Według niej, to właśnie korporacje mają być inspiratorami „prowokacji”, aby zwiększyć sprzedaż uzbrojenia. Ten przekaz ma nie tylko podważyć zaufanie do państw sojuszniczych, ale także wzbudzić sceptycyzm wobec współpracy przemysłowo-obronnej Polski z Zachodem. Cel: chaos i podziały Analiza tych narracji pokazuje, że ich wspólnym mianownikiem jest dążenie do rozmycia odpowiedzialności Rosji i stworzenia wrażenia, że Polska padła ofiarą spisku sojuszników, a nie agresywnej polityki Kremla.

Prorosyjskie narracje w Polsce: dezinformacja wokół incydentu z dronami

•

2025-09-12

•

W ostatnich dniach prorosyjskie organizacje działające w Polsce intensywnie rozpowszechniają …

Rosyjskie operacje wpływu w infosferze Ukrainy (lipiec 2025) W lipcu 2025 roku przestrzeń informacyjna Ukrainy była intensywnie atakowana przez rosyjskie narracje dezinformacyjne, które miały na celu podważenie morale społeczeństwa i woli oporu. Przekazy te łączyły emocje strachu, poczucia zdrady oraz cynizmu z triumfalistycznym obrazem Rosji jako strony silnej i zwycięskiej. Całość stanowiła spójny system psychologicznego oddziaływania, którego celem było zdemoralizowanie Ukraińców, podważenie zaufania do Zachodu oraz utrwalenie obrazu nieuchronności rosyjskiego zwycięstwa. Siedem głównych osi propagandy 1. Dyskredytacja władz Ukrainy – „Zełenski jako dyktator i marionetka USA” Rosyjska propaganda systematycznie podważała autorytet prezydenta Ukrainy, przedstawiając go jako skorumpowanego i autorytarnego lidera zależnego od decyzji amerykańskich. Pojawiające się przezwiska w rodzaju „Kim Chen Ze” miały na celu jego ośmieszenie, a równocześnie delegitymizację całego systemu demokratycznego Ukrainy. 2. Zmęczenie wojną i bunt wobec mobilizacji – „represyjny aparat państwa” Przekazy skupiały się na narracjach o brutalnych metodach komisji mobilizacyjnych, rzekomych fałszywych rozkazach i przykładach protestów społecznych. Miały one podsycać strach przed represjami, budować obraz chaosu oraz przekonywać, że państwo znajduje się na granicy rozpadu wewnętrznego. 3. Rosja konsekwentnie wygrywa – „nieuchronność zwycięstwa” Podkreślano kolejne rosyjskie postępy, takie jak zajęcie Chasowego Jaru czy ofensywę pod Pokrowskiem. Utrwalano wrażenie, że Ukraina nie jest w stanie się obronić, a zwycięstwo Rosji to kwestia czasu. W propagandzie pojawiały się też przekazy o rzekomym międzynarodowym uznaniu aneksji okupowanych terytoriów. 4. Technologiczna przewaga Rosji – „precyzyjne i humanitarne uderzenia” Narracje o skuteczności rosyjskich dronów i czołgów T-90M służyły dowodzeniu nieskuteczności sankcji Zachodu. Ataki na infrastrukturę przedstawiano jako „humanitarne” i „racjonalne”, przeciwstawiając je rzekomej brutalności NATO i Ukrainy. 5. Wojna domowa i zdrajcy – „Ukraińcy przeciwko Ukraińcom” Propaganda relatywizowała rosyjską agresję, sugerując, że konflikt jest wewnętrzną „wojną domową”. Żołnierze ukraińscy byli przedstawiani jako najemnicy, przestępcy i zdrajcy, co miało osłabić solidarność społeczną. 6. Podważanie zachodniego wsparcia – „wojna do ostatniego Ukraińca” Rosyjskie przekazy eksploatowały zmęczenie opinii publicznej w Europie i USA. Narracja sprowadzała się do tezy, że Ukraina jest jedynie pionkiem w grze mocarstw, a jej przyszłość zależy od polityki Waszyngtonu, w tym od ewentualnych decyzji Donalda Trumpa. 7. Odwracanie odpowiedzialności za zbrodnie – „prowokacje i fałszywe flagi” Rosja próbowała przypisywać Ukrainie winę za ataki na cywilów, strażaków czy miejsca kultu religijnego. Prowokacje na Zakarpaciu i podpalenia obiektów sakralnych były wykorzystywane do budowy narracji o destabilizacji i rzekomym prześladowaniu mniejszości. Techniki i narzędzia wpływu Kreml stosował wachlarz zróżnicowanych instrumentów. Kluczowe były: masowe działania botów na Telegramie tworzące wrażenie społecznej akceptacji rosyjskiej obecności, rozpowszechnianie fałszywych dokumentów i deepfake’ów, wykorzystanie aplikacji szpiegowskich (np. obowiązkowego komunikatora MAX na Krymie), indoktrynacja młodzieży na okupowanych terytoriach, programy „cyfrowej okupacji” łączące cenzurę i inwigilację z narzucaniem narzędzi komunikacyjnych. Komentarz analityczny Rosyjska dezinformacja wobec Ukrainy w lipcu 2025 r. łączyła klasyczne schematy wojny psychologicznej z nowoczesnymi technikami manipulacji cyfrowej. Celem Kremla było nie tylko podważenie woli obrony, lecz także demoralizacja społeczeństwa, osłabienie więzi obywatelskich oraz zaszczepienie przekonania, że wszyscy aktorzy polityczni działają cynicznie i we własnym interesie. Konstrukcja narracyjna opierała się na dualizmie: Ukraina i Zachód jako skorumpowani, nieefektywni i cyniczni kontra Rosja jako silna, moralnie usprawiedliwiona i technicznie dominująca. Projekt MUGA – Ukraina Publikacja powstała na podstawie bieżącego monitoringu środowiska informacyjnego Ukrainy, realizowanego w ramach projektu MUGA – moduł II („Śledztwa cyfrowe i analiza operacji wpływu na rzecz bezpieczeństwa środowiska informacyjnego społeczeństw Mołdawii, Ukrainy, Gruzji i Armenii”). Projekt jest realizowany przez Fundację INFO OPS Polska oraz DFRLab (Atlantic Council). Działania finansowane są z budżetu państwa w ramach konkursu Ministra Spraw Zagranicznych RP „Dyplomacja publiczna 2024–2025 – wymiar europejski i przeciwdziałanie dezinformacji”. Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autorów i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej.

Lęk, zdrada, cynizm – Ukraina w rosyjskiej wojnie narracyjnej

•

2025-09-11

•

Rosyjskie operacje wpływu w infosferze Ukrainy (lipiec 2025) W lipcu …

Po nocnym naruszeniu polskiej przestrzeni powietrznej (9/10 IX) Kreml wdrożył skoordynowaną kampanię komunikacyjną. Jej sednem nie jest spór o fakty, lecz przejęcie kontroli nad ich interpretacją. Kreml nie ściga się dziś o prawdę faktograficzną, lecz o dominację interpretacyjną – i to w kilku precyzyjnie dobranych liniach przekazu. Sekwencja wypowiedzi była spójna i celowo ułożona. Rzecznik Władimira Putina Dmitrij Pieskow odmówił merytorycznego komentarza, sugerując jednocześnie, że UE i NATO „tradycyjnie” oskarżają Rosję bez argumentów. Równolegle resort obrony FR zapewniał, że Rosja „nie planowała celów na terytorium RP”, a zasięg użytych dronów „nie przekracza 700 km” – techniczne detale mające rozproszyć debatę i podważyć sprawstwo. Białoruski Sztab Generalny (Paweł Murawiejko) dołożył wątek o rzekomym „wepchnięciu” dronów w białoruską przestrzeń przez ukraińskie środki WRE, co miało legitymizować tezę o „przypadkowości” i „reaktywności” działań. W Warszawie chargé d’affaires FR Andriej Ordasz wezwał do „przedstawienia dowodów”, przypominając incydent z listopada 2022 r. jako narracyjny precedens. W "mediach" państwowych szybko wybrzmiała wersja o „ukraińskiej prowokacji” oraz alternatywa: „europejscy podżegacze wojenni” kontra rzekomy „proces pokojowy” wspierany przez USA. Bieżące cele strategii komunikacyjnej Kremla: 🔴Erozja zaufania publicznego – zastraszenie, podważanie wiarygodności polskich instytucji cywilnych i wojskowych poprzez mantrę „braku dowodów”, eksponowanie rzekomych sprzeczności i sugerowanie „nadmiernej reakcji”. 🔴Podsycanie nastrojów antyukraińskich – przerzucanie odpowiedzialności na Kijów: od „celowej prowokacji” po tezę, że Ukraina „wciąga” Polskę i NATO do wojny. 🔴Dezintegrowanie Zachodu – wbijanie klina między Europę a USA („europejscy podżegacze wojenni”) oraz między państwami UE/NATO, by spory o interpretację przełożyć na spory o politykę. 🔴Wymuszenie zmiany polityki – dążenie do redukcji pomocy wojskowej dla Ukrainy i rozszczelnienia reżimu sankcyjnego, co w praktyce oznacza powrót do „pragmatycznych interesów”. 🔴Legitymizacja agresji – budowanie wrażenia, że Rosja nie miała „celów w RP” i działała „wyłącznie reaktywnie”, co rozmywa sprawstwo i odwraca role sprawca–ofiara. Skuteczność tej strategii nie mierzy się liczbą przekonanych do prorosyjskich tez, lecz liczbą zniechęconych i zdezorientowanych. Incydent dronowy stał się testem odporności informacyjnej. Strategia komunikacji Kremla ponownie pokazuje, że walka toczy się nie o fakty, lecz o ich interpretację. Im szybciej instytucje państwowe i opinia publiczna będą identyfikować te mechanizmy – od negacji sprawstwa, przez przerzucanie winy, po rozgrywanie podziałów – tym trudniej będzie Kremlowi osiągnąć swój strategiczny cel.

Dominacja interpretacyjna. Jak Kreml rozgrywa incydent z dronami nad Polską

•

2025-09-11

•

sygnał

W ramach prowadzonego przez nas monitoringu komunikacji strategicznej Kremla analizowaliśmy …

Rozłam, represje, manipulacja – Mołdawia w rosyjskiej wojnie narracyjnej

•

2025-09-09

•

Rosyjskie operacje wpływu w infosferze Mołdawii (lipiec 2025) Lipiec 2025 …

Rozczarowanie, zastraszenie, polaryzacja – Gruzja w rosyjskiej wojnie narracyjnej

•

2025-09-08

•

Rosyjskie operacje wpływu w infosferze Gruzji (lipiec 2025) W przestrzeni …

Niemieckie radio w ostatnich tygodniach przed 1 września 1939 roku nie informowało — ono produkowało rzeczywistość. Z fal eteru płynęła misternie skomponowana opowieść, której akordy miały brzmieć jednocześnie: strach, gniew i poczucie dziejowej krzywdy. Z tych emocji budowano zgodę społeczną na wojnę. Rdzeń tej konstrukcji tworzyło pięć zazębiających się narracji. Po pierwsze, odwrócenie ról: „wojna w samoobronie”. Mechanizm był prosty: jeśli agresor wmówi swoim obywatelom, że to on jest atakowany, pozbawia debatę sensu. Radiowe serwisy mnożyły alarmistyczne komunikaty o „polskich ostrzałach” i „prowokacjach”, doprawiając je eufemizmami w rodzaju „odwetu” i „kontrataku”. Inscenizacje incydentów granicznych i lawina „doniesień” miały dać wrażenie nieuchronności — skoro „przeciwnik” już atakuje, trzeba go „uprzedzić”. To nie argumentacja, to immunizacja: tarcza przeciw faktom i pytaniom. Po drugie, „ochrona rodaków” jako moralne pranie agresji. Radio wygrywało nutę empatii selektywnej: łzawe „świadectwa”, sfabrykowane statystyki, czarne księgi krzywd. Celem było uczynić z inwazji akt ratunkowy, z czołgów — karetkę pogotowia. W tej logice każda zwłoka jest niegodziwością, a „nie możemy dłużej czekać” staje się etycznym szantażem. To klasyczna technika: humanitarny pretekst, który uniewinnia przemoc. Po trzecie, dehumanizacja Polaków. W słuchowiskach i komentarzach odmieniano przez przypadki tezę o „narodzie niezdolnym do państwowości”. Pseudonaukowe wywody rasowe, epitety i szyderstwo miały jeden skutek: zdjąć z odbiorcy ciężar wątpliwości. Gdy ofiarę zdegradowano do roli „barbarzyńcy”, łatwiej zaakceptować pacyfikację, grabież, eksterminację elit. Słowa przygotowują ręce do czynów. Po czwarte, rewizjonizm wersalski. Historia stała się w radiu narzędziem politycznym — „mapy” zamiast ludzi, „korytarz” i „odwiecznie niemiecki Gdańsk” zamiast realnych granic i zobowiązań. Rytualne ataki na Wersal rozbudzały poczucie okaleczenia i misji „naprawy krzywd”. To legitymizacja roszczeń: opowieść, w której agresja jawi się jako korekta błędu, a nie naruszenie ładu. Po piąte, antysemityzm jako ideologiczny klej. Sklejenie Polski z figurą „żydowsko-bolszewickiego spisku” spinało całość w pseudo-moralną krucjatę. Radiowe insynuacje, zbitki pojęć, „dowody” wyrwane z kontekstu — wszystko po to, by nadać wojnie rangę oczyszczającej walki z rzekomą zarazą. To nie tylko mobilizacja, to sakralizacja przemocy. Te pięć wątków nie działało osobno. Tworzyły układ zamknięty: ofiarę zredukowano i odczłowieczono, sprawcy nadano aureolę obrońcy, a historię zamieniono w rachunek do wyrównania. Radio wykonało resztę: powtarzalność haseł, eufemizmy legalistyczne, pozory dokumentów i reporterskich relacji. Z tej taśmy produkcyjnej schodziła nie informacja, lecz zgoda — na wojnę, która już była zdecydowana.

Antypolska propaganda niemieckiego radia w 1939 roku.

•

2025-09-05

•

Niemieckie radio w ostatnich tygodniach przed 1 września 1939 roku …

Tbilisi, Kiszyniów, Erywań, Warszawa – jak Rosja klonuje narracje przeciw Ukrainie

•

2025-09-05

•

Narracje antyukraińskie, które coraz częściej obserwujemy w polskiej debacie publicznej …

Rosyjskie operacje wpływu w infosferze Armenii (lipiec 2025) W przestrzeni informacyjnej Armenii w lipcu 2025 r. obserwowano dalszą intensyfikację rosyjskich działań propagandowych. Ich celem pozostaje podważenie zaufania do władz w Erywaniu oraz utrzymanie strategicznej zależności Armenii od Federacji Rosyjskiej. Przekazy – choć rozproszone – tworzą spójny system, którego oś stanowi antagonizacja społeczeństwa i wykorzystywanie lokalnych napięć politycznych, religijnych i historycznych. Analiza syntetyczna Dominujące emocje to gniew (skierowany wobec rzekomych „zdrajców”), poczucie niesprawiedliwości (narracja o ataku na Apostolski Kościół Ormiański i prześladowaniu opozycji) oraz strach (przed utratą niepodległości i integralności terytorialnej). Centralna rama narracyjna sprowadza się do fałszywego wyboru: albo Armenia zachowuje suwerenność dzięki bliskim relacjom z Rosją, albo zostaje „sprzedana” Turcji i Azerbejdżanowi. Cele strategiczne Kremla obejmują: demonizowanie premiera Nikola Paszyniana, aby wymusić jego uległość wobec Moskwy i zahamować proces zbliżenia z Zachodem, promowanie prorosyjskich alternatyw politycznych (Samvel Karapetian, Ruben Vardanian) jako „obrońców” niepodległości i Kościoła, pogłębianie polaryzacji wokół relacji z Azerbejdżanem i Turcją, przyszłości Sjunika i Górskiego Karabachu oraz pozycji Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego, narzucanie binarnej alternatywy: prorosyjskość jako patriotyzm, otwarcie na Zachód jako zdrada, stymulowanie niechęci do Ukrainy. Sześć głównych osi narracyjnych Paszynian jako narzędzie Turcji i Azerbejdżanu Rosyjska propaganda wykorzystuje narrację o „Zachodnim Azerbejdżanie”, przedstawiając premiera jako polityka gotowego spełnić każde żądanie Ankary i Baku. Represje wobec opozycji interpretowane są jako działania inspirowane przez Turcję i Azerbejdżan, a osłabianie Rosji i Iranu przez Zachód ma bezpośrednio zagrażać przyszłości Armenii. Przekaz ten wzmacnia tezę, że tylko Rosja może zagwarantować bezpieczeństwo państwa. „Paszynian to nie Ormianin” Premier jest dyskredytowany poprzez narrację o jego rzekomym nieormiańskim pochodzeniu. Kreowane są obrazy Paszyniana i jego zwolenników jako potomków dawnych najeźdźców – Turków czy Tatarów – którzy atakują Kościół i podważają tożsamość narodową. „Zdrajca Karabachu” Kolejnym filarem jest oskarżanie Paszyniana o sprzedaż Górskiego Karabachu Azerbejdżanowi. Wojna 44-dniowa przedstawiana jest jako efekt jego „dogadania się” z Baku, a późniejsze wypowiedzi jako kłamstwa mające ukryć zdradę. Narracja ta odwraca uwagę od roli Rosji w przebiegu konfliktu i utracie Karabachu. Korytarz zangezurski – „ukryta zgoda” Według prorosyjskich źródeł premier jedynie pozornie sprzeciwia się korytarzowi przez Sjunik, a w rzeczywistości przygotowuje społeczeństwo do jego akceptacji. Projekt „Rozdroża pokoju” przedstawiany jest jako element planu rezygnacji z suwerenności Armenii. Dodaje się do tego argument, że spotkania z przedstawicielami Chin i Kazachstanu dowodzą słabości ormiańskiej pozycji. „Trump Bridge” i Zachód jako zagrożenie Rozpowszechniona przez prorosyjskie media historia rzekomego memorandum „Trump Bridge” miała przekonać, że Armenia odda część terytorium Stanom Zjednoczonym. Narracja ta wzmacnia obraz Zachodu jako cynicznego gracza i Paszyniana jako „marionetkowego sułtana”. Kościół i nowi liderzy opozycji Rosyjskie i prorosyjskie media szeroko wykorzystują konflikt rządu z Apostolskim Kościołem Ormiańskim, przedstawiając go jako zamach na tożsamość narodową. Równocześnie promowana jest postać Samvela Karapetiana, który z pozycji biznesmena przekształca się w lidera politycznego – ukazywanego jako „nowy Nzhdeh” i alternatywa dla „antynarodowej polityki Paszyniana”. Komentarz analityczny Lipiec 2025 r. przyniósł eskalację rosyjskiej operacji dezinformacyjnej wobec Armenii, w której splatają się wątki historyczne, religijne i geopolityczne. Moskwa nie tylko podtrzymuje narracje o „zdradzie” i „sprzedaży” państwa, ale także wykorzystuje nowe wątki – takie jak rzekome memorandum „Trump Bridge” – aby uwiarygodnić tezy o całkowitej zależności Armenii od obcych mocarstw. Wzmacniane są postaci prorosyjskich alternatyw politycznych, a Kościół pozostaje kluczowym punktem odniesienia w budowaniu oporu wobec rządu. Całość działań zmierza do wywołania bierności społecznej, utrzymania strategicznej zależności od Rosji i osłabienia perspektyw integracji Armenii z Zachodem. Projekt MUGA – Armenia Publikacja powstała na podstawie bieżącego monitoringu środowiska informacyjnego Armenii, realizowanego w ramach projektu MUGA – moduł II („Śledztwa cyfrowe i analiza operacji wpływu na rzecz bezpieczeństwa środowiska informacyjnego społeczeństw Mołdawii, Ukrainy, Gruzji i Armenii”). Projekt jest realizowany przez Fundację INFO OPS Polska oraz DFRLab (Atlantic Council). Działania finansowane są z budżetu państwa w ramach konkursu Ministra Spraw Zagranicznych RP „Dyplomacja publiczna 2024–2025 – wymiar europejski i przeciwdziałanie dezinformacji”. Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autorów i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej.

Podziały, osamotnienie, zależność – Armenia w propagandzie Kremla

•

2025-09-04

•

Rosyjskie operacje wpływu w infosferze Armenii (lipiec 2025) W przestrzeni …

English

Najnowsza aktywność

Spisek Georgescu–Potra. Rosyjska operacja hybrydowa przeciwko Rumunii

•

2025-09-30

•

Komentarz analityczny: Hybrydowa wojna przeciwko demokracji rumuńskiej Niniejszy komentarz analityczny przedstawia analizę kryzysu wyborczego w Rumunii w 2024 roku, który stanowił podręcznikowy …

Polska i ONZ w rosyjskiej propagandzie

•

2025-09-24

•

Analiza narracji po wystąpieniu Polski na forum ONZ. Wystąpienie prezydenta Karola Nawrockiego na forum Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku …

„Desant NATO w Odessie i okupacja Mołdawii”. Służba Wywiadu Zagranicznego Rosji w operacji wpływu na wybory w Mołdawii

•

2025-09-23

•

Rosyjska propaganda w ostatnich tygodniach uderzyła w nowy ton, lecz wykorzystała stare mechanizmy. Tym razem głównymi aktorami są dwa filary aparatu państwa, …

„Zachodni” głos w służbie rosyjskiej propagandy: przypadek Warrena Thorntona w arabskiej infosferze

•

2025-09-22

•

W nocy z 9 na 10 września 2025 roku doszło do bezprecedensowego naruszenia polskiej i natowskiej przestrzeni powietrznej. Podczas zmasowanego rosyjskiego ataku …

Drony i dezinformacja. “Anonimowe polskie głosy” w RT Arabic

•

2025-09-17

•

Na początku września 2025 roku doszło do poważnego naruszenia polskiej przestrzeni powietrznej. Podczas rosyjskiego ataku na Ukrainę grupa dronów, zidentyfikowanych przez stronę …