Jeden z największych portali i blogów w anglojęzycznej infosferze zajmujący się propagowaniem rosyjskiej dezinformacji to The Grayzone /thegrayzone(.)com/. Strona ta znana jest z pseudo dziennikarstwa, dezinformacji oraz tendencji do wspierania reżimów i działań dyktatorów. Poza rosyjską propagandą, blogerzy The Grayzone wspierają również narrację rządów autorytarnych oraz zajmują się dyskredytacją doniesień i negowaniem dowodów o rosyjskich zbrodniach wojennych.
Portal Grayzone został założony przez Maxa Blumenthala po jego wizycie na spotkaniu z okazji 10. rocznicy istnienia kanału RT (Russia Today), która zorganizowana została w Moskwie w 2015 roku[1]. Podobno, jego podróż opłacona została przez Kreml.
Obecnie najaktywniejszymi autorami są wspominany Blumenthal, Aaron Maté, Kit Klarenburg, partnerka Maxa Anya Parampil oraz Alex Rubinstein.
Najważniejsi blogerzy pracujący na rzecz Grayzone pojawiają się cyklicznie jako goście rosyjskich tub propagandowych: RT lub Sputnika, a także byli pracownikami / współpracownikami tych portali w przeszłości.
Pod względem publikowanych treści, narracja tych osób oraz ich publikacje są zbieżne z kampaniami dezinformacyjnymi realizowanymi przez Kreml. W przypadku wojny w Ukrainie, blogerzy Grayzone propagowali fałszywe treści o tym, że ukraińskie wojska wykorzystują cywili jako „żywe tarcze” oraz, że masakra w teatrze w Mariupolu była de facto inscenizacją batalionu Azov, mająca na celu sprowokowanie NATO do działania przeciwko Rosji.
Z tych właśnie powodów, blogerzy Grayzone byli i są wskazywani jako nierzetelne źródło informacji, element aktywów propagandowych Kremla.
Niejednokrotnie Krytyka miała charakter publiczny – przedmiotem ostrej krytyki w przeszłości. Przykładowo, Nerma Jelacic, dyrektorka Komisji Międzynarodowego Wymiaru Sprawiedliwości i Odpowiedzialności (Commission for International Justice and Accountability) określiła ich jako „powiązane z Kremlem centrum treści, które publikuje pro-rosyjskie teorie spiskowe oraz zaprzecza zbrodniom ludobójstwa”. Natomiast autor publikacji naukowych, Gilbert Achcar, określił Grayzone jako „pro-putinowską i pro-assadowską propagandę połączoną z dziennikarstwem rynsztokowym”. W konsekwencji zaproszenie dla przedstawicieli Grayzone na Web Summit w 2022 w Lizbonie zostało cofnięte, co spotkało się z protestami “redakcji” bloga.
Redaktorzy portalu, a w szczególności Max Blumenthal zajęli również “wyraźne stanowisko” przeciwko oskarżeniom w sprawie łamania praw człowieka przez rząd ChRL względem mniejszości muzułmańskich Ujgurów. W konsekwencji, w okresie od grudnia 2019 roku do lutego 2021 roku, media kontrolowane przez rząd Chin, cytowały Grayzone co najmniej 313 razy. Sam Max również wystąpił w chińskim programie informacyjnym na kanale CGTN. Model zastosowany przez chińską propagandę to często stosowana taktyka rozproszenia i uwiarygodnienia działań dezinformacyjnych w oparciu o cytowania pozornie niezależnych “mediów”.
Dziennikarze atakowali również inicjatywę NAFO[2], Legion Gruziński walczący na Ukrainie oraz ich działania w zakresie pozyskiwania funduszy, sugerując że dynamiczny rozwój NAFO nie jest organiczny ale aktywnie rzekomo wspierany przez europejskie i zachodnie instytucje aby w sposób nieuzasadniony atakować Rosję[3].
Maté lubi również poruszać temat porozumień Mińskich (jako dowód na rosyjską “defensywną postawę”) oraz propaguję kremlowską metanarracje nt. „finansowanych przez CIA ukraińskich neo-nazistów”. Badacz zagadnień społecznych, Neil Abrams, który specjalizuje się w tematyce korupcji w krajach dawnego bloku komunistycznego, obalił wiele tez stawianych przez Aarona Maté.
Istotną kwestią dotyczącą wymienionych blogerów jest to, że aktywnie dystansują się do tematów zbrodni popełnianych przez Rosję, rząd Nikaragui, reżim Al-Assada, ChRL lub jakikolwiek inny reżim autorytarny.
Organizacja, która finansuje apologetów reżimu Al-Assada, The Association for Investment in Popular Action Committees, nagrodziła również kilku blogerów Grayzone w 2019 roku za ich działania “dziennikarskie” nagrodą im. Sereny Shim.
W przeciwieństwie do typowych rosyjskich ośrodków propagandowych, takich jak Sputnik i Russia Today, The Grayzone nie podzielił losu innych pseudo dziennikarskich i ideologicznych blogów (jak np. Myśl Polska) i w dalszym ciągu pozostaje dostępny w ramach polskiego Internetu. Warto mieć to na uwadze, bo Grayzone może w wielu przypadkach pozorować rzeczywistą działalność dziennikarską aby zwiększyć dotarcie do nieświadomych odbiorców.
Obecnie The Grayzone prowadzi działania informacyjne na rzecz Federacji Rosyjskiej w takich obszarach informacyjnych, jak:
- Dezawuacja ukraińskich działań obronnych oraz rządu ukraińskiego.
- Propagowanie rosyjskiej wojennej propagandy (w tym tuszowanie zbrodni wojennych) w instytucjach międzynarodowych i anglojęzycznej przestrzeni informacyjnej.
- Wspieranie rządu Syryjskiego oraz działania podejmowane przeciwko utrzymaniu sankcji dla tego kraju.
- Ataki na rząd amerykański oraz działania zwiększające polaryzację społeczną w USA.
- Podjudzanie niestabilności politycznej w Kosowie i oskarżanie o nią Zachód.
Jak wyraźnie widać, działania Grayzone są ukierunkowane na podważanie słuszności działań państw zachodnich oraz rozsiewanie dezinformacji przy jednoczesnej ochronie interesów Rosji i reżimów autorytarnych, które aktywnie wspierają politykę Kremla. Sieć powiązań i osobistych koneksji sprawia iż Grayzone powinniśmy traktować jako część aparatu wpływu Federacji Rosyjskiej.
Opracował: Redakcja Disinfo Digest
[1] http://en.kremlin.ru/events/president/news/50911
[2] NAFO – North Atlantic Fellas Organization – internetowy ruch społeczny zorientowany na przeciwdziałanie rosyjskiej propagandzie wymierzonej towarzyszącej atakowi Rosji na Ukrainę
[3] https://thegrayzone.com/2022/10/20/ukraine-nafo-troll-war-criminals/
Archiwizacja: https://archive.ph/tPOI0 oraz https://threadreaderapp.com/thread/1609560497384308736.html
—
Zadanie publiczne finansowane przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP w konkursie „Dyplomacja Publiczna 2023”.
Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autora i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.
