რუსეთის ზეგავლენის ოპერაციები საქართველოს საინფორმაციო სივრცეში (2025 წლის ოქტომბერი)
2025 წლის ოქტომბერი გამოირჩეოდა დეზინფორმაციული აქტივობების მკვეთრი გაძლიერებით საქართველოს საინფორმაციო გარემოში, რაც მჭიდროდ უკავშირდებოდა 4 ოქტომბრის ადგილობრივ არჩევნებს. თბილისს ხელისუფლება და მასთან დაკავშირებული მედია გააძლიერეს პრორუსული თემების გამოყენება, ნარატივებით ამართლებდნენ დემონსტრანტების მიმართ ძალადობას, არყევდნენ ნდობას დასავლეთისადმი და ლეგიტიმაციას ანიჭებდნენ ავტორიტარულ მმართველობას. რუსეთის ზეგავლენის არხებმა გააძლიერეს ეს გზავნილები, ქმნიდნენ საქართველოს როგორც „დასავლური შეთქმულებით” გარშემორტყმული სახელმწიფოს და „ძლიერი ლიდერობის” საჭიროების იმიჯს.
სექტემბერთან შედარებით შესამჩნევია მზარდი კომუნიკაციური თანხვედრა მთავრობისა და რუსეთის პროპაგანდას შორის. ეს ფენომენი – ცნობილი როგორც „ნარატიული კოინციდენცია” – გულისხმობს შიდა და გარე ზეგავლენის ოპერაციებს შორის საზღვრის თანმიმდევრულ წაშლას. საერთო თემებია დასავლეთის მხრიდან მომდინარე საფრთხე, რუსეთის მიერ ოკუპირებული ოსეთისა და აფხაზეთის ლეგიტიმაციის მცდელობა და „სულიერი ღირებულებების ერთობის” ხაზგასმა რუსეთთან.
სინთეზური ანალიზი
რუსეთის საინფორმაციო სტრატეგია საქართველოს მიმართ შედის ფაზაში, როცა ის მუდმივად ინტეგრირდება ადგილობრივ კომუნიკაციურ სისტემაში. დეზინფორმაცია გახდა ხელისუფლების იარაღი, რომელიც მხარს უჭერს მმართველი პარტიის „ქართული ოცნების” ლეგიტიმაციის პროცესს. პროპაგანდა აღარ არის მხოლოდ გარე ინსტრუმენტი – ის სოციალური აღქმის მართვის მექანიზმის ნაწილია.
გზავნილებში დომინირებს ოთხი ურთიერთდაკავშირებული ხაზი: ანტიდასავლური რესენტიმენტი, სუვერენიტეტის გაფეტიშება როგორც წინააღმდეგობის ფორმა დასავლეთისადმი, ძლიერი ლიდერის კულტის განმტკიცება და რუსეთის როგორც პრაგმატული პარტნიორის სიმბოლური ნორმალიზება. კრემლის მიზანია საქართველოს პროევროპული კურსის თანდათანობითი ეროზია და პატრიოტიზმის ხელახალი განსაზღვრა – ხელისუფლებისადმი ერთგულებისა და რუსეთის დომინაციის მიღების სულისკვეთებით.
წამყვანი პროპაგანდისტული ხაზები
- დასავლური შეთქმულება საქართველოს წინააღმდეგ
პრორუმთავრობო მედიამ იმეორებდა ნარატივს ევროკავშირისა და აშშ-ის „შეთქმულებაზე“, რომლებიც თითქოს ცდილობენ საქართველოში „კიდევ ერთი რევოლუციის“ ორგანიზებას. მიზანი იყო ალყაში მოქცევის განცდის გამყარება და პროტესტების როგორც გარედან მართული ოპერაციის წარმოჩენა. - დასავლეთის აგენტები ოპოზიციასა და მედიაში
ოპოზიცია და დამოუკიდებელი რედაქციები მოიხსენიებოდა როგორც „დასავლეთის ინსტრუმენტები“. ეს ამართლებდა რეპრესიებს და ამყარებდა რწმენას, რომ ხელისუფლების კრიტიკა ეროვნული ღალატის ტოლფასია. - სახელმწიფო გადატრიალების მცდელობა, შთაგონებული ევროკავშირისა და აშშ-ის მიერ
4 ოქტომბრის პროტესტები შეფასდა როგორც „ორგანიზებული გადატრიალება“, რომლის ორგანიზებაშიც ბრალი დაედოთ დასავლელ დიპლომატებსა და მოლდოვის პრეზიდენტ მაია სანდუს. ეს გზავნილი ამართლებდა ძალოვანთა ძალადობას და ამყარებდა მთავრობის იმიჯს როგორც „კონსტიტუციური წესრიგის დამცველის“. - ოპოზიციის მორალური დაცემა
ხელისუფლების კონტროლქვეშ მყოფ მედიაში გამოიყენებოდა დეჰუმანიზაციის ენა პოლიტიკური მოწინააღმდეგეების მიმართ. ოპოზიცია გამოისახებოდა კორუმპირებულ და გარყვნილ ელიტად, რაც იწვევდა ზიზღს და სოციალურ აპათიას. - დასავლეთი, რომელმაც გონება დაკარგა
პრემიერ-მინისტრ ირაკლი კობახიძის განცხადებამ, რომელმაც ევროკავშირის ბიუროკრატია გოებლსის პროპაგანდას შეადარა, სიმბოლურად დაადასტურა ანტიდასავლური რიტორიკის დომინაცია საჯარო დისკურსში. - სუვერენული საქართველო დასავლეთის წინააღმდეგ
ხელისუფლება სუვერენიტეტს აიგივებს ევროატლანტიკური ინტეგრაციის უარყოფასთან, ხოლო ავტორიტარიზმს – პატრიოტიზმის გამოხატვად. - ევროკავშირის მტრული დამოკიდებულება საქართველოს მიმართ
ბრიუსელი და ბერლინი გამოისახებოდა როგორც პოლიტიკური ზეწოლის გამომწვევი და ოპოზიციის მხარდამჭერი მოთამაშეები, რაც ემოციურ უკმაყოფილებას აჩენდა დასავლეთისადმი. - უცხოური ჩარევის წინააღმდეგ ლეგალური დაცვა
დემონსტრანტების წინააღმდეგ რეპრესიები განიმარტებოდა როგორც „თავდაცვითი მოქმედებები“ „დასავლელი აგენტების“ წინააღმდეგ. ხელისუფლება ეროვნულ უსაფრთხოებაზე აპელირებს ძალადობის ლეგიტიმაციისთვის. - დასავლეთის ორმაგი სტანდარტები
აშშ და ევროკავშირი გამოისახებოდა როგორც ფარისევლები, რომლებიც საქართველოს მიმართ განსხვავებულ პრინციპებს იყენებენ, ვიდრე საკუთარ ქვეყნებში, რაც ამართლებს ადამიანის უფლებების დარღვევას. - ღირებულებათა ერთობა რუსეთთან
„ძმური კავშირებისა“ და საერთო მართლმადიდებლური ფესვების ნარატივები ემსახურება რუსეთის იმიჯის ნორმალიზებას და აფხაზეთისა და ოსეთის ოკუპაციის ეტაპობრივ რეაბილიტაციას. - საერთაშორისო მხარდაჭერის ილუზია
ხელისუფლებამ გამოიყენა ფსევდო-მეთვალყურეთა ქსელი არჩევნებზე უცხოური ლეგიტიმაციის შთაბეჭდილების შესაქმნელად. ეს სქემა იმეორებს რუსეთისა და ბელარუსის პრაქტიკას. - დასავლელი ექსპერტი პროპაგანდის სამსახურში
სკოტ რიტერთან ინტერვიუმ საზოგადოებრივ ტელევიზიაში დაადასტურა პრორუმთავრობო თეზისი „მეორე ფრონტზე რუსეთის წინააღმდეგ“. მისი პრორუსული საქმიანობის მიუხედავად, ინტერვიუს მიენიჭა „დასავლური ავტორიტეტის“ სტატუსი. - რუსეთის ეკონომიკური თანამშრომლობის პრაგმატიზაცია
„როსნეფტის“ ნავთობის მიწოდება ქულევის ნავთობგადამამუშავებელ ქარხანას აღწერეს როგორც „ჩვეულებრივი ვაჭრობა“, უგულებელყოფით ეკონომიკური ინფილტრაციისა და ენერგეტიკული დამოკიდებულების რისკების.
სხვა ოპერაციული ელემენტები
კიბერუსაფრთხოება: დადასტურებული ახალი შეტევები არ დაფიქსირდა, თუმცა პრორუსული არხები ავრცელებდნენ ყალბ ცნობებს „უკრაინის კიბერთავდასხმებზე საქართველოს შსს-ზე“.
სამოქალაქო აქტივობა: ამოქმედდა პლატფორმა imediwatch.georgiaprotest.com, რომელიც თარგმნის და აფიქსირებს მედია მანიპულაციის შემთხვევებს.
ვერბოვკის კამპანიები: რუსული პორტალები „Сила Родины“ და „Подписать-контракт-СВО“ სთავაზობდნენ ქართველებს კონტრაქტულ სამსახურს ფინანსური სარგებელითა და გამარტივებული მოქალაქეობით.
ანალიტიკური კომენტარი
საქართველოს ოქტომბრის საინფორმაციო ლანდშაფტი ადასტურებს, რომ რუსეთის დეზინფორმაცია მყარად არის ჩაშენებული სახელმწიფო კომუნიკაციის სისტემაში. ხელისუფლება ადაპტირებს რუსეთის ავტორიტარიზმის ლეგიტიმაციის ტექნიკებს, იყენებს პატრიოტიზმისა და სუვერენიტეტის დაცვის ენას რეპრესიების დასაფარად.
რუსეთი თავის მხრივ მიზანმიმართულად იყენებს „რბილი ძალის“ ინსტრუმენტებს – კულტურას, ეკონომიკას, რელიგიას და მედიას – რათა გააფართოოს საკუთარი ყოფნის მიღების ზღვარი რეგიონში. საქართველოს მიმართ ზეგავლენის ოპერაცია გადავიდა რეაქტიურიდან სტრატეგიულ ფაზაში: საზოგადოებრივი ცნობიერების გრძელვადიანი გარდაქმნა „პრორუსული რეალიზმის“ სულისკვეთებით.
პროექტი MUGA – საქართველო
გამოცემა მომზადდა საქართველოს საინფორმაციო გარემოს მიმდინარე მონიტორინგის საფუძველზე, რომელიც ხორციელდება პროექტის MUGA – მოდული II-ის ფარგლებში („ციფრული გამოძიებები და ზეგავლენის ოპერაციების ანალიზი მოლდოვის, უკრაინის, საქართველოსა და სომხეთის საინფორმაციო უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად“).
პროექტს ახორციელებენ ფონდები INFO OPS Polska და DFRLab (Atlantic Council).
მოქმედებები ფინანსდება სახელმწიფო ბიუჯეტიდან პოლონეთის საგარეო საქმეთა მინისტრის კონკურსის ფარგლებში „საჯარო დიპლომატია 2024–2025 – ევროპული განზომილება და დეზინფორმაციასთან ბრძოლა“.
გამოცემა გამოხატავს მხოლოდ ავტორთა მოსაზრებებს და არ შეიძლება გაიგივდეს პოლონეთის რესპუბლიკის საგარეო საქმეთა სამინისტროს ოფიციალურ პოზიციასთან.
