Najnowsza aktywność

3

Najnowsza aktywność

Po nocnym naruszeniu polskiej przestrzeni powietrznej (9/10 IX) Kreml wdrożył skoordynowaną kampanię komunikacyjną. Jej sednem nie jest spór o fakty, lecz przejęcie kontroli nad ich interpretacją. Kreml nie ściga się dziś o prawdę faktograficzną, lecz o dominację interpretacyjną – i to w kilku precyzyjnie dobranych liniach przekazu. Sekwencja wypowiedzi była spójna i celowo ułożona. Rzecznik Władimira Putina Dmitrij Pieskow odmówił merytorycznego komentarza, sugerując jednocześnie, że UE i NATO „tradycyjnie” oskarżają Rosję bez argumentów. Równolegle resort obrony FR zapewniał, że Rosja „nie planowała celów na terytorium RP”, a zasięg użytych dronów „nie przekracza 700 km” – techniczne detale mające rozproszyć debatę i podważyć sprawstwo. Białoruski Sztab Generalny (Paweł Murawiejko) dołożył wątek o rzekomym „wepchnięciu” dronów w białoruską przestrzeń przez ukraińskie środki WRE, co miało legitymizować tezę o „przypadkowości” i „reaktywności” działań. W Warszawie chargé d’affaires FR Andriej Ordasz wezwał do „przedstawienia dowodów”, przypominając incydent z listopada 2022 r. jako narracyjny precedens. W "mediach" państwowych szybko wybrzmiała wersja o „ukraińskiej prowokacji” oraz alternatywa: „europejscy podżegacze wojenni” kontra rzekomy „proces pokojowy” wspierany przez USA. Bieżące cele strategii komunikacyjnej Kremla: 🔴Erozja zaufania publicznego – zastraszenie, podważanie wiarygodności polskich instytucji cywilnych i wojskowych poprzez mantrę „braku dowodów”, eksponowanie rzekomych sprzeczności i sugerowanie „nadmiernej reakcji”. 🔴Podsycanie nastrojów antyukraińskich – przerzucanie odpowiedzialności na Kijów: od „celowej prowokacji” po tezę, że Ukraina „wciąga” Polskę i NATO do wojny. 🔴Dezintegrowanie Zachodu – wbijanie klina między Europę a USA („europejscy podżegacze wojenni”) oraz między państwami UE/NATO, by spory o interpretację przełożyć na spory o politykę. 🔴Wymuszenie zmiany polityki – dążenie do redukcji pomocy wojskowej dla Ukrainy i rozszczelnienia reżimu sankcyjnego, co w praktyce oznacza powrót do „pragmatycznych interesów”. 🔴Legitymizacja agresji – budowanie wrażenia, że Rosja nie miała „celów w RP” i działała „wyłącznie reaktywnie”, co rozmywa sprawstwo i odwraca role sprawca–ofiara. Skuteczność tej strategii nie mierzy się liczbą przekonanych do prorosyjskich tez, lecz liczbą zniechęconych i zdezorientowanych. Incydent dronowy stał się testem odporności informacyjnej. Strategia komunikacji Kremla ponownie pokazuje, że walka toczy się nie o fakty, lecz o ich interpretację. Im szybciej instytucje państwowe i opinia publiczna będą identyfikować te mechanizmy – od negacji sprawstwa, przez przerzucanie winy, po rozgrywanie podziałów – tym trudniej będzie Kremlowi osiągnąć swój strategiczny cel.

Dominacja interpretacyjna. Jak Kreml rozgrywa incydent z dronami nad Polską

•

2025-09-11

•

W ramach prowadzonego przez nas monitoringu komunikacji strategicznej Kremla analizowaliśmy bieżące wypowiedzi rosyjskich (i białoruskich) urzędników wobec naruszenia polskiej przestrzeni powietrznej przez …

Rozłam, represje, manipulacja – Mołdawia w rosyjskiej wojnie narracyjnej

•

2025-09-09

•

Rosyjskie operacje wpływu w infosferze Mołdawii (lipiec 2025) Lipiec 2025 roku w mołdawskiej przestrzeni informacyjnej to okres intensyfikacji rosyjskich działań propagandowych, które …

komentarz analityczny

Rozczarowanie, zastraszenie, polaryzacja – Gruzja w rosyjskiej wojnie narracyjnej Rosyjskie operacje wpływu w infosferze Gruzji (lipiec 2025) W przestrzeni informacyjnej Gruzji w lipcu 2025 r. odnotowano intensyfikację rosyjskich działań propagandowych prowadzonych w języku gruzińskim i rosyjskim. Choć narracje często wydają się rozproszone, tworzą spójny system oddziaływania psychologicznego, którego centralnym celem jest podważenie zaufania społecznego do Zachodu, wywołanie poczucia izolacji Gruzji i utrwalenie przekonania, że jedynie Rosja pozostaje wiarygodnym partnerem. Emocje dominujące w przekazach to strach (przed „wciągnięciem Gruzji do wojny”), gniew (wobec rzekomego „ingerowania Zachodu” w sprawy wewnętrzne) oraz poczucie krzywdy i niesprawiedliwości (budowane wokół kwestii wizowych czy politycznych nacisków). Jednocześnie propaganda wykorzystuje elementy dumy i tożsamości narodowej, przedstawiając kurs prorosyjski jako obronę tradycji i suwerenności. Ramy narracyjne sprowadzają się do trzech podstawowych osi: Gruzja jako państwo osamotnione i zdradzone przez Zachód; Zachód jako cyniczny gracz, który dąży do otwarcia nowego frontu przeciwko Rosji; Rosja jako stabilny, silny i moralnie słuszny partner. Sześć głównych osi propagandy Polska jako współwinna II wojny światowej W narracji powielanej w mediach prorosyjskich Polska przedstawiana jest jako współodpowiedzialna za wybuch II wojny światowej poprzez zajęcie Zaolzia, odmowę zgody na przemarsz Armii Czerwonej i rzekomą współpracę z Niemcami. Celem tego przekazu jest relatywizacja paktu Ribbentrop–Mołotow, wybielanie ZSRR i przerzucenie odpowiedzialności na Warszawę, przy równoczesnym osłabieniu zaufania Gruzji do Polski jako partnera w UE i NATO. Ukraina jako przykład klęski Zachodu Ukraińska droga integracji z Zachodem ukazywana jest jako źródło katastrofy gospodarczej, demograficznej i terytorialnej. W narracjach akcentuje się rzekome porzucenie Kijowa przez sojuszników, utratę szans na zwycięstwo i dryf ku dyktaturze. W szczególności demonizuje się władze Ukrainy, zestawiając je z III Rzeszą, aby podważyć solidarność międzynarodową. Przekaz ten ma funkcjonować jako ostrzeżenie dla społeczeństwa gruzińskiego: wybór Zachodu prowadzi do ruiny. Zachód jako agresor i manipulator Powtarzana narracja wskazuje, że NATO i UE chcą sprowokować otwarcie nowego frontu na Kaukazie, wykorzystując Gruzję wbrew jej interesom. Bruksela i Waszyngton mają rzekomo wspierać opozycję i ingerować w sprawy wewnętrzne państwa, w tym w sprawę Micheila Saakaszwilego. Podkreślane są także groźby utraty liberalizacji wizowej jako przykład „szantażu”. Celem jest zastraszenie społeczeństwa i wzmocnienie wizerunku Zachodu jako niewiarygodnego partnera. Rosja jako siła stabilizująca Rosyjskie przekazy eksponują obraz Moskwy jako aktora, który „zmienia reguły gry” na froncie ukraińskim, kontroluje sytuację militarną i staje w obronie wartości tradycyjnych. W tym kontekście Rosja przedstawiana jest jako moralnie słuszna i przewidywalna alternatywa wobec „zepsutego” i podzielonego Zachodu. Legitymizowanie prorządowych działań w Tbilisi Narracje prorosyjskie powielane przez Gruzińskie Marzenie mają na celu obronę polityki rządu wobec Zachodu. Protesty obywatelskie ukazywane są jako inspirowane z zewnątrz, finansowanie opozycji – jako efekt oddolnych darowizn, a nowe przepisy ograniczające zagraniczne granty – jako ochrona przed „ekstremizmem”. Celem jest neutralizacja krytyki i utrzymanie kontroli nad sferą społeczną. Dyskredytacja opozycji i liderów społecznych Anonimowe konta w mediach społecznościowych prowadzą kampanie oszczerstw i dezinformacji wobec liderów opozycji. Stosowane są fałszywe zdjęcia, zmanipulowane nagrania i sponsorowane treści, które mają podważyć autorytet przeciwników władzy i wytworzyć obraz opozycji jako narzędzia obcych mocarstw. Najważniejsze wydarzenia Atak na ambasady i dyplomatów – Gruzińskie Marzenie sugerowało wydalenie ambasadorów krytycznych wobec rządu, w tym ambasadora Wielkiej Brytanii Garetha Warda i ambasadora UE Pawła Herczyńskiego. Nowe przepisy przeciw finansowaniu NGO – premier Irakli Kobakhidze ogłosił zakaz udzielania grantów przez ambasadę Wielkiej Brytanii, tłumacząc to koniecznością blokady „ekstremistów”. Antyzachodnia retoryka wyborcza – przedstawiciele rządzącej partii powielali narracje anty-LGBTQ+, łącząc członkostwo w UE z rzekomym upadkiem tradycyjnych wartości. Śledztwo iFact – ujawniono działalność rosyjskich obywatelek współpracujących z Pravfond, zajmującą się m.in. identyfikacją dysydentów i obchodzeniem sankcji. Dyskredytacja opozycji w internecie – zintensyfikowano kampanie oszczerstw wobec liderów opozycji, przy użyciu fałszywych materiałów wizualnych i sponsorowanych treści. Komentarz analityczny Rosyjska operacja dezinformacyjna w Gruzji w lipcu 2025 r. charakteryzowała się wysokim stopniem adaptacji do lokalnych napięć politycznych. Kluczowym celem pozostaje utrzymanie dystansu Gruzji wobec Zachodu i zakotwiczenie jej w strefie wpływów Moskwy poprzez wzbudzanie strachu, gniewu i poczucia zdrady. Mechanizmy te są wzmacniane przez prorządowe narracje w Tbilisi, które w praktyce reprodukują rosyjskie schematy komunikacyjne. Centralnym narzędziem pozostaje antagonizacja: Zachód przedstawiany jest jako zagrożenie, Rosja – jako gwarant stabilności. Projekt MUGA – Gruzja Publikacja powstała na podstawie bieżącego monitoringu środowiska informacyjnego Gruzji, realizowanego w ramach projektu MUGA – moduł II („Śledztwa cyfrowe i analiza operacji wpływu na rzecz bezpieczeństwa środowiska informacyjnego społeczeństw Mołdawii, Ukrainy, Gruzji i Armenii”). Projekt jest realizowany przez Fundację INFO OPS Polska oraz DFRLab (Atlantic Council). Działania finansowane są z budżetu państwa w ramach konkursu Ministra Spraw Zagranicznych RP „Dyplomacja publiczna 2024–2025 – wymiar europejski i przeciwdziałanie dezinformacji”. Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autorów i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej.

Rozczarowanie, zastraszenie, polaryzacja – Gruzja w rosyjskiej wojnie narracyjnej

•

2025-09-08

•

Rosyjskie operacje wpływu w infosferze Gruzji (lipiec 2025) W przestrzeni informacyjnej Gruzji w lipcu 2025 r. odnotowano intensyfikację rosyjskich działań propagandowych prowadzonych …

komentarz analityczny

Tbilisi, Kiszyniów, Erywań, Warszawa – jak Rosja klonuje narracje przeciw Ukrainie

•

2025-09-05

•

Narracje antyukraińskie, które coraz częściej obserwujemy w polskiej debacie publicznej i w mediach społecznościowych, nie pojawiają się spontanicznie. Rosnące nastroje niechęci wobec …

komentarz analityczny

Rosyjskie operacje wpływu w infosferze Armenii (lipiec 2025) W przestrzeni informacyjnej Armenii w lipcu 2025 r. obserwowano dalszą intensyfikację rosyjskich działań propagandowych. Ich celem pozostaje podważenie zaufania do władz w Erywaniu oraz utrzymanie strategicznej zależności Armenii od Federacji Rosyjskiej. Przekazy – choć rozproszone – tworzą spójny system, którego oś stanowi antagonizacja społeczeństwa i wykorzystywanie lokalnych napięć politycznych, religijnych i historycznych. Analiza syntetyczna Dominujące emocje to gniew (skierowany wobec rzekomych „zdrajców”), poczucie niesprawiedliwości (narracja o ataku na Apostolski Kościół Ormiański i prześladowaniu opozycji) oraz strach (przed utratą niepodległości i integralności terytorialnej). Centralna rama narracyjna sprowadza się do fałszywego wyboru: albo Armenia zachowuje suwerenność dzięki bliskim relacjom z Rosją, albo zostaje „sprzedana” Turcji i Azerbejdżanowi. Cele strategiczne Kremla obejmują: demonizowanie premiera Nikola Paszyniana, aby wymusić jego uległość wobec Moskwy i zahamować proces zbliżenia z Zachodem, promowanie prorosyjskich alternatyw politycznych (Samvel Karapetian, Ruben Vardanian) jako „obrońców” niepodległości i Kościoła, pogłębianie polaryzacji wokół relacji z Azerbejdżanem i Turcją, przyszłości Sjunika i Górskiego Karabachu oraz pozycji Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego, narzucanie binarnej alternatywy: prorosyjskość jako patriotyzm, otwarcie na Zachód jako zdrada, stymulowanie niechęci do Ukrainy. Sześć głównych osi narracyjnych Paszynian jako narzędzie Turcji i Azerbejdżanu Rosyjska propaganda wykorzystuje narrację o „Zachodnim Azerbejdżanie”, przedstawiając premiera jako polityka gotowego spełnić każde żądanie Ankary i Baku. Represje wobec opozycji interpretowane są jako działania inspirowane przez Turcję i Azerbejdżan, a osłabianie Rosji i Iranu przez Zachód ma bezpośrednio zagrażać przyszłości Armenii. Przekaz ten wzmacnia tezę, że tylko Rosja może zagwarantować bezpieczeństwo państwa. „Paszynian to nie Ormianin” Premier jest dyskredytowany poprzez narrację o jego rzekomym nieormiańskim pochodzeniu. Kreowane są obrazy Paszyniana i jego zwolenników jako potomków dawnych najeźdźców – Turków czy Tatarów – którzy atakują Kościół i podważają tożsamość narodową. „Zdrajca Karabachu” Kolejnym filarem jest oskarżanie Paszyniana o sprzedaż Górskiego Karabachu Azerbejdżanowi. Wojna 44-dniowa przedstawiana jest jako efekt jego „dogadania się” z Baku, a późniejsze wypowiedzi jako kłamstwa mające ukryć zdradę. Narracja ta odwraca uwagę od roli Rosji w przebiegu konfliktu i utracie Karabachu. Korytarz zangezurski – „ukryta zgoda” Według prorosyjskich źródeł premier jedynie pozornie sprzeciwia się korytarzowi przez Sjunik, a w rzeczywistości przygotowuje społeczeństwo do jego akceptacji. Projekt „Rozdroża pokoju” przedstawiany jest jako element planu rezygnacji z suwerenności Armenii. Dodaje się do tego argument, że spotkania z przedstawicielami Chin i Kazachstanu dowodzą słabości ormiańskiej pozycji. „Trump Bridge” i Zachód jako zagrożenie Rozpowszechniona przez prorosyjskie media historia rzekomego memorandum „Trump Bridge” miała przekonać, że Armenia odda część terytorium Stanom Zjednoczonym. Narracja ta wzmacnia obraz Zachodu jako cynicznego gracza i Paszyniana jako „marionetkowego sułtana”. Kościół i nowi liderzy opozycji Rosyjskie i prorosyjskie media szeroko wykorzystują konflikt rządu z Apostolskim Kościołem Ormiańskim, przedstawiając go jako zamach na tożsamość narodową. Równocześnie promowana jest postać Samvela Karapetiana, który z pozycji biznesmena przekształca się w lidera politycznego – ukazywanego jako „nowy Nzhdeh” i alternatywa dla „antynarodowej polityki Paszyniana”. Komentarz analityczny Lipiec 2025 r. przyniósł eskalację rosyjskiej operacji dezinformacyjnej wobec Armenii, w której splatają się wątki historyczne, religijne i geopolityczne. Moskwa nie tylko podtrzymuje narracje o „zdradzie” i „sprzedaży” państwa, ale także wykorzystuje nowe wątki – takie jak rzekome memorandum „Trump Bridge” – aby uwiarygodnić tezy o całkowitej zależności Armenii od obcych mocarstw. Wzmacniane są postaci prorosyjskich alternatyw politycznych, a Kościół pozostaje kluczowym punktem odniesienia w budowaniu oporu wobec rządu. Całość działań zmierza do wywołania bierności społecznej, utrzymania strategicznej zależności od Rosji i osłabienia perspektyw integracji Armenii z Zachodem. Projekt MUGA – Armenia Publikacja powstała na podstawie bieżącego monitoringu środowiska informacyjnego Armenii, realizowanego w ramach projektu MUGA – moduł II („Śledztwa cyfrowe i analiza operacji wpływu na rzecz bezpieczeństwa środowiska informacyjnego społeczeństw Mołdawii, Ukrainy, Gruzji i Armenii”). Projekt jest realizowany przez Fundację INFO OPS Polska oraz DFRLab (Atlantic Council). Działania finansowane są z budżetu państwa w ramach konkursu Ministra Spraw Zagranicznych RP „Dyplomacja publiczna 2024–2025 – wymiar europejski i przeciwdziałanie dezinformacji”. Publikacja wyraża wyłącznie poglądy autorów i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej.

Podziały, osamotnienie, zależność – Armenia w propagandzie Kremla

•

2025-09-04

•

Rosyjskie operacje wpływu w infosferze Armenii (lipiec 2025) W przestrzeni informacyjnej Armenii w lipcu 2025 r. obserwowano dalszą intensyfikację rosyjskich działań propagandowych. …

komentarz analityczny

Kategoria: język polski

Rosyjska propaganda wykorzystuje dane statystyczne o sytuacji gospodarczej w Polsce do wywołania sprzeciwu wobec wydatków na obronność RP
28/03/2025: To kontynuacja strategii propagandowej Kremla, która polega na adresowaniu do wybranych grup społecznych w Polsce, zmanipulowanych informacji, które mają inspirować sprzeciw wobec procesów modernizacji Wojska Polskiego. Propaganda stara się przekonać adresatów, że zamiast koncentrować się na realnych potrzebach obywateli, Polska poszukuje “domniemanego zagrożenia” zewnętrznego. Perswazja opiera się na sugestii, że rozbudowa i modernizacja sił…
2025-03-28
Antynatowska propaganda Rosji
21/03/2025: Antynatowska propaganda Rosji wzmacnia narrację o domniemanych zagrożeniach związanych z działaniami NATO, podkreślając kwestie destabilizacji, kryzysu gospodarczego oraz prowokowania wojny. Komentarz: Propaganda buduje fałszywy wizerunek NATO jako organizacji, która poprzez swoje ćwiczenia militarnie destabilizuje regiony takie jak Bałkany, prowadzi do wzrostu napięć międzynarodowych, a także rzekomo pogłębia problemy gospodarcze w Europie. Wskazując na nieprofesjonalizm…
2025-03-28
Dezinformacja Siergieja Ławrowa, mająca uzasadnić rosyjską agresję na Ukrainie
Od dezinformacji przez selektywny dobór informacji po historyczne manipulacje: zestawienie narracji Siergieja Ławrowa, którymi “legitymizował” w bieżącym tygodniu rosyjską agresję na Ukrainę. W marcu 2025 roku Siergiej Ławrow, minister spraw zagranicznych Rosji, udzielił wywiadu trzem amerykańskim blogerom, co stanowiło element szerszej kampanii propagandowej Kremla. Powtarzał kluczowe tezy rosyjskiej propagandy dotyczącej agresji na Ukrainę. W swoich…
2025-03-14
„Sianie zwątpienia” – Rosyjska propaganda inspiruje zwątpienie w sojusze Polski i zaufanie do Zachodu
07/03/2025: Perswazje oparte na defetyzmie i straszeniu mają skłaniać do uległości względem Rosji. Tego rodzaju narracje mają na celu realizację kilku kluczowych założeń propagandowych: Podważenie zaufania do sojuszy i partnerów: Poprzez twierdzenia o „porzuceniu” Polski przez Zachód, propaganda dąży do osłabienia wiary w skuteczność NATO i współpracy obronnej. Zasianie niepewności i poczucia zagrożenia: Budowanie wrażenia,…
2025-03-07
Rosyjska propaganda inspiruje niechęć wobec uchodźców z Ukrainy w Polsce
28/02/2024: Rosyjska propaganda szerzy dezinformację, jakoby uchodźcy z Ukrainy wywołali w Polsce kryzys służby zdrowia i niedostatek, by inspirować negatywne nastawienie wobec Ukraińców w Polsce. Rosyjska propaganda dąży do wywołania wrogości wobec uchodźców z Ukrainy. W tym celu szerzy fałszywe przekazy o rzekomym kryzysie służby zdrowia i pomocy społecznej, masowej emigracji Polaków oraz priorytetowym traktowaniu…
2025-02-28
Rosyjska dezinformacja adresowana do OBWE na temat wojny w Ukrainie i agresji Zachodu.
20/02/2025: Rosyjska dezinformacja adresowana do OBWE w Wiedniu. Żdanow, szef delegacji Federacji Rosyjskiej, szerzy fałszywe informacje na temat wojny w Ukrainie i agresji Zachodu. Pracując nad bieżącym wydaniem #DisInfoPack, obserwowaliśmy aktywność rosyjskich “dyplomatów” odpowiedzialnych za kontakty z OBWE. Monitoring wykazał, że rosyjski aparat wpływu wykorzystuje swój personel dyplomatyczny do wzmacniania dezinformacji o odpowiedzialności Zachodu za…
2025-02-20
Chińska propaganda o “ratowaniu” Europy poprzez sojusz z Pekinem
Chińska propaganda promuje „zmianę paradygmatu” w relacjach UE – Chiny, jednocześnie dezinformując europejską opinię publiczną co do rzekomej potrzeby ratowania Europy poprzez sojusz z Pekinem. ChinaWatch: Omawiana odsłona propagandy opiera się na kształtowaniu prochińskiej narracji w Europie i przekonywania jej, że bez względu na “różnice w wartościach”, UE musi zaakceptować chińskie warunki współpracy, by uniknąć…
2025-02-14
Rosyjska propaganda zastrasza wojną i dezinformuje na temat polityki bezpieczeństwa Polski i Zachodu
07/02/2025: Rosyjska propaganda zastrasza wojną („odwetem”), dezinformując na temat polityki bezpieczeństwa Polski i Zachodu, przedstawiając wsparcie Ukrainy jako ofensywne i prowokacyjne. W propagandzie dominuje narracja, że Polska, wzorem Ukrainy, rzekomo prowokuje Rosję, jednocześnie podtrzymując militarną retorykę i wspierając nielegalne władze w Kijowie. Propaganda podkreśla, że takie działania skazują nasz kraj na “odwet” Kremla, który dysponuje…
2025-02-06
Rosyjska propaganda inspiruje niechęć antysystemowych środowisk w Polsce wobec NATO
Rosyjska propaganda inspiruje niechęć antysystemowych środowisk w Polsce wobec NATO, przedstawiając Sojusz w fałszywym świetle jako zagrożenie dla bezpieczeństwa i suwerenności RP. Podczas prac nad najnowszym wydaniem #DisInfoPack zwróciliśmy uwagę na „publikacje” dotyczące zagadnień bezpieczeństwa, tłumaczone wprost z rosyjskojęzycznych źródeł i rozpowszechniane w środowiskach antysystemowych w Polsce. Rosyjska propaganda kontynuuje wywoływanie wśród polskich środowisk antysystemowych…
2025-01-31
Rosyjska propaganda wykorzystuje incydent w Mielniku, aby dyskredytować Wojsko Polskie i operację „Bezpieczne Podlasie”
Rosyjska propaganda wykorzystuje incydent w Mielniku, w którym Daniel H. oddał strzały z karabinu w kierunku cywilnego pojazdu, jako pretekst do dyskredytowania Wojska Polskiego. W przekazach dezinformacyjnych podkreśla się rzekomy brak profesjonalizmu, dyscypliny oraz niezdolność polskiej armii do zapewnienia bezpieczeństwa. Ataki te są częścią szerszej kampanii wymierzonej w operację „Bezpieczne Podlasie” oraz w wizerunek Sił…
2025-01-24